Julius Israël Cohen was de eerste Joodse man uit Nijmegen die werd gearresteerd vóór de razzia’s in Nijmegen in 1942, met de dood als gevolg. Op een dag moest hij zich melden op het politiebureau en keerde nooit meer naar huis terug. Hij werd via Kamp Amersfoort naar Auschwitz gedeporteerd.

Tachtig jaar later komen zijn nabestaanden – Iris Cohen, Annelien Nillesen-Cohen en Paul Cohen – samen om een van zijn laatste brieven na zijn deportatie te lezen. In deze brief vraagt hij om een koffer met zeep, scheermesjes, sigaretten, sokken en nadere kleding. Sigaretten. Echter, de koffer met goederen heeft hij nooit ontvangen. De familie besluit alsnog de koffer naar hem te brengen, naar Kamp Amersfoort, om zo zijn spoor te volgen.